دنیای تلخ تر از اونی شده فکر می کردم.دنیایی که رفیقت تا جایی با تو هست که نفعش باشه.دوست من نزار فکر کنم که باید در رفاقت رو گل گرفت.بزار خندهامون خاطره خوب باشه.گاهی یاد کن روزهای سختی که داشتیو شاید یاد ما افتادی چون اون روزا فقط من پیشت بودم.یادت نیست. می دونم.ولی خیلی کلمه دوست برام مقدسه که بخوام به خاطرش اینارو یادت بیارم.ساعت خوش بیشتر از روزها سخت برات ارزو دارم.دیدن خنده ی تو برام لذت بخش تر از همه چیزه برام.دیدن انگشتات لای دستان یارت برام لذت بخشه.مهم نیست در نمازهایت دعام می کنی یا نه برام این مهمه که عکس دو نفری ما هنوز روی تاقچه خونمونه.دوستی من با تو تا نداره .ما همیشه با هم در ارتباط بودیم یادته؟ می دونی چگونه ؟همیشه از من اصرار بودو از تو انکار.فداکاری رو از تو یاد گرفتم.انقدر برایت فدا شدم خوب یاد گرفتن فدا شدن رو.دوست من هنوز دوست مایی ولی برای اخرین حرفم اینه که دفترچه خاطرات رو نگاهی بنداز شاید اسمم رو در روزهای سخت جا انداختی. اشکالی نداره تو با رویاهایت زندگی کن و من با غم هایم.تقدیر من اینگونه هست که هر شب غمهایم را آغوش بگیرم .هی..........